Dag 3
Door: Lune Kuipéri
Blijf op de hoogte en volg Lune
24 Juli 2014 | Zuid-Afrika, Kaapstad
Vandaag zijn we in de ochtend weer naar Fikelela gegaan, en hebben daar zes zieke kindjes meegenomen naar het ziekenhuis. Drie baby's en drie kleuters. Één baby was die dag nieuw gekomen en ze hadden geen enkele informatie over deze baby.
Daar gingen we dan.. Met z'n 10en in een 5 persoons auto.. (de terugweg volgt zo..)
Toen we bij het ziekenhuis aankwamen was er echt al een enorme wachtkamer om alleen al het gewicht te wegen van de kinderen (wat verplicht is). Het gaat in 3 verschillende processen, eerst dus het gewicht wegen, daarna de diagnose stellen en ten slotte de medicijnen uitzoeken. Elk procesonderdeel doet ook weer een andere dokter.
Ik denk dat het per wachtkamer (in totaal dus 3) anderhalf uur duurde voordat we bij de dokter konden. Het was echt heel anders dan in Nederland. Bij de eerste dokter werd het gewicht gewogen en het gewicht werd niet geregistreerd, maar op hun hand geschreven. Daarna kwamen we bij de andere dokter aan en die deed verschillende testen voor TB (tuberculose), HIV en de algemene controle.
Ik kreeg vanaf het begin de baby in mijn armen gedrukt die vandaag nieuw was gekomen, die er super ziek uitzag. Ze had huidproblemen met wondjes en ze was continu aan het hoesten en super stil. Ze had echt de hele tijd een pokerface op en het zag er echt heel zielig uit. Na twee uur lang alleen maar gekke gezichten naar haar te hebben getrokken en tegen haar te hebben gepraat en geknuffeld had ze eindelijk een lachje op haar gezicht en dat was echt zó mooi om te zien. Ze kon al best goed praten en als ik iets zei dan praatte ze me na (het bleef bij lala en gaga en baba, haha). Maar het gaat erom dat je in ieder geval zoveel vooruitgang zag. Ze moest wel vaak huilen en uiteindelijk moest ze in het ziekenhuis blijven omdat ze te ziek is. Waarschijnlijk heeft ze TB en alle andere ziektes hier zoals HIV, zijn ook nog niet uitgesloten. Ik hoop dat ze snel terug is bij Fikelela. Ook hebben we twee kleuters uit dit weeshuis in het ziekenhuis geleerd hoe ze moeten tellen tot 20! Op het begin waren ze super onzeker en durfden ze het niet uit te spreken maar na een tijdje deden ze het echt geweldig.
En om terug te komen op de terugweg.. Toen zaten we met z'n 18en in een 5 persoons auto (de nieuwe weeskinderen waren opgehaald).
Daarna zijn we weer naar GAPA gegaan, waar ik al eerder over verteld heb en daar hebben we met de kinderen gedanst en gevoetbald, wat ze helemaal geweldig vonden!
Ook is er nu een project bezig om geld op te halen door allemaal kleine activiteiten hier, zodat de 210 kinderen van GAPA de tafelberg op kunnen. Echt te leuk!
Na het avondeten hebben we nog even met een paar gezellige mensen in een leuk café gezeten.
Het was heel interessant om een kijkje te nemen in een lokaal ziekenhuis, het gaat er zo anders aan toe dan in de westerse landen. Heel bizar.. En de dagen gaan zo snel voorbij..
Adios! x
Daar gingen we dan.. Met z'n 10en in een 5 persoons auto.. (de terugweg volgt zo..)
Toen we bij het ziekenhuis aankwamen was er echt al een enorme wachtkamer om alleen al het gewicht te wegen van de kinderen (wat verplicht is). Het gaat in 3 verschillende processen, eerst dus het gewicht wegen, daarna de diagnose stellen en ten slotte de medicijnen uitzoeken. Elk procesonderdeel doet ook weer een andere dokter.
Ik denk dat het per wachtkamer (in totaal dus 3) anderhalf uur duurde voordat we bij de dokter konden. Het was echt heel anders dan in Nederland. Bij de eerste dokter werd het gewicht gewogen en het gewicht werd niet geregistreerd, maar op hun hand geschreven. Daarna kwamen we bij de andere dokter aan en die deed verschillende testen voor TB (tuberculose), HIV en de algemene controle.
Ik kreeg vanaf het begin de baby in mijn armen gedrukt die vandaag nieuw was gekomen, die er super ziek uitzag. Ze had huidproblemen met wondjes en ze was continu aan het hoesten en super stil. Ze had echt de hele tijd een pokerface op en het zag er echt heel zielig uit. Na twee uur lang alleen maar gekke gezichten naar haar te hebben getrokken en tegen haar te hebben gepraat en geknuffeld had ze eindelijk een lachje op haar gezicht en dat was echt zó mooi om te zien. Ze kon al best goed praten en als ik iets zei dan praatte ze me na (het bleef bij lala en gaga en baba, haha). Maar het gaat erom dat je in ieder geval zoveel vooruitgang zag. Ze moest wel vaak huilen en uiteindelijk moest ze in het ziekenhuis blijven omdat ze te ziek is. Waarschijnlijk heeft ze TB en alle andere ziektes hier zoals HIV, zijn ook nog niet uitgesloten. Ik hoop dat ze snel terug is bij Fikelela. Ook hebben we twee kleuters uit dit weeshuis in het ziekenhuis geleerd hoe ze moeten tellen tot 20! Op het begin waren ze super onzeker en durfden ze het niet uit te spreken maar na een tijdje deden ze het echt geweldig.
En om terug te komen op de terugweg.. Toen zaten we met z'n 18en in een 5 persoons auto (de nieuwe weeskinderen waren opgehaald).
Daarna zijn we weer naar GAPA gegaan, waar ik al eerder over verteld heb en daar hebben we met de kinderen gedanst en gevoetbald, wat ze helemaal geweldig vonden!
Ook is er nu een project bezig om geld op te halen door allemaal kleine activiteiten hier, zodat de 210 kinderen van GAPA de tafelberg op kunnen. Echt te leuk!
Na het avondeten hebben we nog even met een paar gezellige mensen in een leuk café gezeten.
Het was heel interessant om een kijkje te nemen in een lokaal ziekenhuis, het gaat er zo anders aan toe dan in de westerse landen. Heel bizar.. En de dagen gaan zo snel voorbij..
Adios! x
-
24 Juli 2014 - 22:48
Gaby:
Hey lieve Lune,
Wat een indrukwekkende dagen zijn dat daar joh! Gisteravond kwam je berichtje ook als geroepen na de nationale dag van rouw, jouw verhalen over dansende en zingende kiddies maakte alles weer wat vrolijker. Ik heb ook nu weer met veel belangstelling gelezen hoe jij alles daar beleeft. Het lijkt me best wel pittig - zo'n kleintje met al zoveel narigheid - maar zo fijn dat jij toch nog een glimlach op haar gezicht weet te toveren. Je doet goed werk!! lfs, G. xxx
-
25 Juli 2014 - 09:49
Pim:
Hoi Lune,
Prachtig zoals jij, heel beeldend, je indrukwekkende ervaringen opschrijft. Het moet heel bijzonder zijn om iets voor deze groep patientjes te kunnen betekenen. Moet jezelf ook een goed gevoel geven. Heel veel succes nog en we zijn benieuwd naar het volgende verslag,
Pim -
25 Juli 2014 - 10:21
Simone:
Jee Lu wat maak je veel mee en wat zielig van dat kleintje die zo ziek was....mooi om te lezen hoe je dan toch een glimlach weet te krijgen op haar gezichtje!!! -
25 Juli 2014 - 11:41
Jose Van Kippersluis:
He Lune,
Ik heb van je moeder de link gekregen en ga je nu ook volgen..... wat een super verhalen nu al. Stoer dat je dit doet en wat een mega ervaring, toch ?? Ik blijf met plezier je verhalen lezen. Doe voorzichtig !
Heel veel plezier en succes,
Liefs Jose en de rest.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
